Yaşar Kemal’in Anısına…
Benim annem ve babam Anadolu’da birçok yerde görev yapmış ilkokul öğretmenleridir. Mesleklerinin ilk yıllarında uzun süre köy öğretmenliği yapmış ve doğdukları topraklardaki temel Anadolu kültürünü çok daha iyi öğrenmişlerdi. Yaşar Kemal’in kitapları o yıllardan bu yana kütüphanemizin başköşesinde yer almıştır. Hatta babam koca kütüphaneyi 5 yıl kadar önce bir köy okuluna bağışladığın da çok duygulanıp gururlansam da, İnce Memed’i, Ağrı Dağı Efsanesi ve Yer Demir Gök Bakır’ı kaptırdığım için biraz üzüldüğüm doğrudur. Sayfalarına notlar almıştım, tabi kurşun kalemle ve babam görmeden… Kızmazdı elbet ama çocukluk işte. :))
Geçen yıl Amerikan Hastanesin’deki bir Tüp Bebek toplantısından Kadıköy’e dönmeye çalışırken Teşvikiye Camii’nde büyük ustanın 1923’te başlayan hayranlık veren yolculuğunun sonuna ulaştığı gün cenaze törenine yolum düştü ve ona bütün kalbimle teşekkür ettim. Üzerimdeki hakları için ondan helallik istedim… Alttaki çizim sevgili dostum Özlem Demircioğlu’na aittir. Çizime; çocukluğuma karışan hatıraları bana getirdiği için bayıldım…
Anısına saygıyla…